İnsanlar dünyada bir çox şeyin həsrətini çəkərlər. Bu insanların həsrəti çəkməsinin əsil səbəbi ya çatmaq istədikləri yerə çata bilmədiklərinə görə olar, ya da bir yerə gedib çatıblar, ancaq hədəfləri daha yüksək məqamlar olmuşdur.
İnsan nəinki tək bu dünyada həsrət çəkər, o, ən böyük həsrəti axirətdə çəkər. Belə ki, Həzrət Peyğəmbərə (s) əmr olunur ki, insanları həsrət günündən qorxutsun. “(Ya Peyğəmbər!) Onları (hamını əhatə edəcək) peşmançılıq günü ilə (pislərin günahlarının peşmançılığını, yaxşıların isə itaətlərinin azlığının peşmançılığını çəkəcəkləri bir günlə)qorxut. O zamanla ki, (hesab və mühakimə) iş(i) bitər, lakin onlar qəflətdə olarlar və iman gətirməzlər”. (“Məryəm” 34).
Qiyamət günü həsrət çəkməyin amillərindən biri – maldan yanlış istifadə etməkdir. Yəni, onu İlahi olmayan yollara xərcləməkdir. İmam Əli (ə) buyurur: “Qiyamət günü ən böyük əfsus o insanın əfsusu olar ki, malı rəva olmayan surətdə toplayıb cəhənnəmə gedər və həmin malı o kəsə miras qoyar ki, Sübhan Allaha itaət yolunda xərcləyər və behiştə gedər”. (Həvzəh)
Həmçinin insanın əməlləri də onun həsrət çəkməsinə səbəb olar. İmam Sadiq (ə) buyurur: “Qiyamət günü ən peşman olan insan o kəsdir ki, insanlara ədalətdən danışar, ancaq özü başqalarına ədaləti rəva bilməz”.
Aşura hadisəsi o dövrün insanlarının həsrət çəkməyinə səbəb olmuşdu. Çünki onların bəsirəti yox idi və zəmanələrinin İmamını (ə) tanımırdılar. Öz zəmanələrinin İmamını (ə) tək qoymuşdular və onu müdafiə etməmişdilər. Ona görə də həsrətə düçar olmuşdular. Ancaq artıq gec idi və günahlarının nəticəsini aradan qaldıra bilmirdilər.
Kərbəla hadisəsində ancaq bəsirətli insanlar, İmam (ə) onlardan yardım istəməzdən əvvəl ona yardıma tələsmiş və İslam dinini müdafiə etmişdilər. Lakin bəsirətsizlər İmamın (ə) dəvətinə baxmayaraq, ondan boyun qaçırtmış və İmamı (ə) himayə etməmişdilər.
Bu insanlar Kərbəla hadisəsindən sonra həm dünyada və həm də axirətdə həsrət çəkənlərdən oldular. Dünyada onun həsrətini çəkdilər ki, İmamlarının (ə) dəvətini rədd ediblər və ona “Ləbbeyk!” deməyiblər. Qiyamət günü isə vilayəti qəbul etmədiklərinə və İmamlarını (ə) lazım olan qədər tanımadıqlarına görə həsrət çəkəcəklər.
“Və (yada sal) o gün(ü) ki, zalım öz əllərinin arxasını çeynəyərək deyəcək: «Kaş peyğəmbərlə birlikdə(mən də Allaha tərəf gedərək) bir yol tutaydım»”. (“Furqan” 27).
“(Allah sizə öyüd verir) ki, məbada kimsə (Qiyamət günü) «əfsus, Allah barəsində etdiyim səhlənkarlığa görə! Həqiqətən mən məsxərə edənlərdən idim» desin”. (“Zumər” 56).
Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: “Qiyamət günü hamıdan daha çox peşman olar kəs o insandır ki, axirətini dünyasına satmışdır”.
Lakin bu həsrət və peşmançılıq fayda verməyəcəkdir, çünki artıq iş-işdən keçmişdir. Artıq əməl dəftəri bağlanmışdır.
Allah Təala bizləri Qiyamət günü vilayətə münasibətdə bəsirətli möminlərdən qərar versin!

/Deyeler.org/