Deyirlər: "Allah və Peyğəmbəri (s) daha çox biləndir”.

Buyurdu: "Mənə xəbər verir ki, sahibi onu işlədir o zamana qədər ki, qocalmışdır. Ona ziyan vurmuşdur və onu arıqlatmışdır. İndi də istəyir ki, onu kəssin və ətini satsın”. 

Həzrət Peyğəmbər (s) buyurdu: "Ey Cabir! Sahibinin yanına get və onu mənim yanıma gətir”.

Cabir deyir: "Sahibini tanımıram”.

Həzrət (s) buyurur: "Dəvənin özü sənə yol göstərəcəkdir”.

Cabir nəql edir: "Dəvə ilə getdim və Bəni-Vaqif məhəlləsinə çatdım. Küçəyə daxil oldum və özümü anidən bir məclisin qarşısında gördüm.

Məclisdəkilər dedilər: "Ey Cabir! Peyğəmbəri (s) niyə buraxmısan?”.

Dedim: "Sizlərdən kim bu dəvənin sahibidir?”.

Onlardan biri dedi: "Mənəm”.

Dedim: "Peyğəmbərin (s) yanına gedək”.

Dedi: "Məni nəyə görə çağırır?”.

Dedim: "Sənin dəvən sənin əleyhinə yardım istəmişdir”.

Mən, dəvə və dəvənin sahibi Peyğəmbərin (s) yanına gəldik. Həzrət (s) buyurdu: "Sənin dəvən xəbər verir ki, sən onu işlətmisən o zamana qədər ki, qocalıbdır. Ona ziyan vurmusan və onu arıqlatmısan. İndi də onu öldürmək və ətini satmaq istəyirsən”.

Dedi: "Elədir”.

Həzrət Peyğəmbər (s) buyurdu: "Onu mənə sat”.

Dedi: "Dəvə sənin malındır, ey Peyğəmbər!”.

Peyğəmbər (s) onu satın aldı və sonra böyrünə vurub, onu azad etdi ki, Mədinənin ətrafında gəzsin”.

Cabir deyir: "Bir müddət sonra o dəvəni gördüm ki, belindəki yarası şəfa tapmışdı”.

 

/Deyerler.org/