Şəhid Mütəhərri buyurur: “Bir silsilə mənəvi ləzzətlər vardır ki, mənəviyyatımızı ucaldar. Gecə namazının öz ləzzəti vardır. Gecə namazı qılan şəxsin hiss etdiyi ləzzəti barlarda əylənməyə gedən insanların hiss etdiyi ləzzət ilə müqayisə etmək olmaz. Onlar bu ləzzəti heç vaxt hiss edə bilməzlər. Gecə namazının ləzzəti çox dərin bir ləzzətdir. İnsana güc və sevinc bəxş edər. Ancaq əgər biz özümüzü dünya ləzzətlərinə qərq etsək, məsələn, gülüb-danışsaq, hətta qeybət belə etməsək, sonra da süfrə açıb, doyunca qarnımızı doydursaq və sonra da ölü kimi yatağa uzansaq, bu ləzzəti hiss etməyəcəyik.

Allaha and olsun ki, imanlı bir insan gecə yarısı ayılıb, ulduzları seyr edərək, “Ali-İmran” surəsinin son ayələrini tilavət edərək, varlıq aləmi ilə həmsəda olar və bu da bütün dünya maddi aləminin ləzzətinə bərabərdir. Bu cür insan bizim kimi yaşaya bilməz. Bizim kimi şam yeyə bilməz. Çünki dolu qarınla gecə yarısı ayılmaq çətindir və ayılsa da o ləzzəti hiss etməyəcəkdir.

O kəslər ki, bu tofiqə nail olublar və biz onları tanıyırıq, bizim bağlı olduğumuz dünyaya laqeyddirlər. Ən az tilavət etdiyi Quran ayəsi – bir cüzdür. Gör necə aramlıq və rahatlıqla bu gecə namazını qılır. Bu namaz qəlbləri dirçəldər. O insan ki, bu ləzzətə çatmaq istəyir, gərək maddi ləzzətlərin sayını azaltsın.