fasiq və pis dostla oturb durmaq insanda pis təsirlər qoyur. Çünki insanın şəxsiyyətinin formalaşmasında dost və yoldaşın rolu böyükdür. İnkarı qeyri - mümkün olan bu reallıq barədə İmam Sadiq (ə) belə buyurur:
المرء علی دین خلیله
“İnsan dostunun dinindədir”.
Belə bir aforizm var, deyir: De dostun kimidr, deyim kimsən.
Fironların, harunların, yezidlərin arasından özünə dost seçən insanın ruhu da firon, yezid ruhu olacaqdır. Belə oduqda yezid ruhna malik olub Hüseyn (ə) kimi yaşamaq, fikirləşmək olmaz. Heç olarmı ki, fironlara dostluq edib musalar kimi düşünək?!. Maviyyə kimi olub, Əli (ə) kimi qəlbən, bütün varlıqımızla namaz qıla bilmərik.
‏Namaz qılmayan, ona səhlənkarlıqla yanaşan insnalarla dostluq edən, oturub - duran adam ya namazını atar, ya da ona az əhəmiyyət verər. Bəli, yükəsk ruha, müstəqil fikrə, tam şəxsiyyətə sahib olan insanlar bu qaydadan müstəsnadırlar. Onlar hər bir mənəvi - əxlaqi epidemiya və yad dini təsirlərin qarşısında peyvənd olunublar. Amma belə insanalar çox azdırlar.