Ayətullah əl-üzma Behcət məsum imamların (ə) böyüklük və kəraməti barədə bir hekayə nəql edərək deyir:
Nəcəfi-əşrəfin yaxınlığında Fərat və Dəclə çaylarının qovuşduğu yerdə Musəyyib adlı bir kənd var. Şiə olan bir kişi təqvalıların mövlası Əmirəlmöminin Əlini (ə) ziyarət etmək üçün həmişə bu kənddən keçib gedirdi. Əhli-sünnədən olan bir kişinin də yol üstə evi var idi. O, həmin şiənin oradan keçdiyini görəndə, onun Əmirəlmöminini (ə) ziyarət etməyə getdiyini başa düşür və onu ələ salır, istehza edirdi. Hətta bir dəfə İmama (ə) qarşı da cəsarət etdi. Şiə kişi bundan çox narahat oldu. İmamın (ə) ziyarətinə çatan kimi nalə və İmama (ə) onun müxaliflərindən şikayətləndi.
Həmin gecə şiə kişi yuxusunda İmamı (ə) gördü və yenə müxaliflərdən şikayət etdi. İmam (ə) ona buyurdu: Onun bizim üzərimizdə haqqı vardır. Ona görə də o, hər nə etsə, cəzalandıra bilmərik.
Şiə kişi dedi: Hə, ola bilsin, sizə qarşı etdiyi cəsarətlərinə görə bu haqqı qazanıb?!
Həzrət buyurdu: O, bir gün Fərat və Dəclə çaylarının qovuşduğu yerdə oturub, Fərata baxırdı. Birdən Kərbəla hadisəsi və Seyyidüş-şühədaya (ə) suyun verilməməsi yadına düşdü. Öz-özünə dedi: Ömər Səd onları susuz öldürməkdə yaxşı iş görmədi. Gərək onlara su verəydi, sonra onların hamısını qətlə yetirərdi. O, Hüseynin (ə) susuzluğunu görə narahat oldu və gözündən bir damla yaş axdı. Ona görə də bizim öhdəmizdə onun haqqı var. Biz onu cəzalandıra bilmərik.
Şiə kişi deyir: Yuxudan ayıldım və öz yerimə tərəf qayıtdım. Yolda yenə həmin sünni kişi ilə qarşılaşdım. O, məni görən kimi yenə ələ salaraq dedi: Ağanı gördün? Mənim sözümü ona çatdırdın?
Dedim: Bəli, sənin sözünü çatdırdım və Ağadan sənə sifariş gətirmişəm.
O, gülərək dedi: Hə, de görüm, nə sifarişdir?
Mən hadisəni və yuxumu başdan-ayağa ona danışdım. İmamın (ə) bu sözünə çatdım: “O, suya baxdı və Kərbəla hadisəsini xatırladı....”.
Sünni kişi bu sözü eşidəndə başını aşağı saldı, bir az fikrə getdi. Sonra dedi: İlahi, o vaxt mənim yanımda heç kəs yox idi və mən özüm də bunu heç kəsə deməmişəm. Bəs, Ağa bunu haradan bilib? Sonra dərhal dedi: Əşhədu ənla ilahə illəllah. Əşhədu ənnə Muhəmmədən rəsulullah. Əşhədu Ənnə Əliyyən Əmirəlmomininə vəliyullah və vəsiyyi rəsulillah.
Bununla da şiə oldu.